Szymon zaczął wyciągać rączki do zabawek. Jego ulubionym zajęciem jest pociąganie za sznurki od ochraniacza na łóżeczku. Doszliśmy z Jackiem do wniosku, że czas sięgnąć po kolejne stymulacje. Dotychczasowe zabawki powoli zaspokoiły potrzeby dziecka. U wcześniaków zaburzenia integracji sensorycznej są powszechne. U Michały objawiały się m.in. pobudzaniem przy nadmiarze bodźców, zaburzeniem czucia głębokiego. U Szymka jeszcze nie poznaliśmy obszaru, który wymagać będzie rehabilitacji. Jednak zawczasu szukamy form pomocy dziecku. Głównie przez zabawę. Zaopatrzyłam Szymka w następujące przedmioty:

– miękka książeczka

– ogniwa łańcucha

– grzechotka z figurami do pociągania.

Książeczka „Umiem to zrobić” jest fantastyczna. Każda strona uczy dziecko innej umiejętności. Do tego jest kolorowa, ma różne faktury. Zaczepiłam ją na szczebelkach. Szymon, leżąc na boku, szarpie łapkami strony. Z czasem nauczy się bawić w zapinanie guzika, zasuwanie zamka, zapinanie pasów, pociąganie nóg ośmiornicy (każda inna), we fruwanie motylkami – pacynkami, sznurowanie buta, przypinanie nap, wkładanie rączki w pacynkę misia, kręcenie wskazówkami zegara. Ta mięciutka książka kosztuje niewiele ponad 30zł. Nie jestem w stanie wykonać tak ciekawej, kolorowej zabawki za mniejsze pieniądze. Bardzo udany zakup.

Ogniwa łańcucha mają różne kolory i wypustki. Szymek chętnie je łapie, potrąca. Każde z ogniw można dowolnie łączyć, przypinać do łóżeczka, do zabawek. Synkowi bardzo się podobały. Dołączyłam do nich grzechotkę, którą łatwo tak małe dziecko jest w stanie utrzymać w rączce. Wszystkie te rzeczy znalazłam w Askocie.

***