Zobaczyłam przyszłość Szymka…Zobaczyłam przyszłość Szymka, gdybyśmy nie mieli pieniędzy na jego mozolną, wielokierunkową rehabilitację, gdybyśmy byli mniej zaradni, przedsiębiorczy, wytrwali…Poznaliśmy historię Tomka.

https://zrzutka.pl/pomoc-dla-tomasza

Są ludzie, na widok których czuje się fizyczny ból, aż brakuje tchu. Takim człowiekiem jest Tomasz. Jego ciało to wykręcona klatka, która go więzi i sprawia udrękę nie do opisania!!! Popatrzcie na jego ręce, pokurczone przez skrajną postać mózgowego porażenia dziecięcego, kości powleczone skórą, liczne deformacje… Tu nie będzie szczęśliwego zakończenia, Tomka kondycji nie da się przywrócić. Trzydzieści dwa lata bez profesjonalnej pomocy! Dramat.

Można jednak sprawić, by ten człowiek nie spał w łóżku przesiąkniętym zapachem uryny, by mógł nakryć się świeżą pościelą, dostał leki na opróżnienie jelit. Można sprawić, by te święta dla ciężko chorego człowieka były wyjątkowe.

Ojciec chłopaka choruje na raka. Rodzinie brak siły przebicia, wiedzy, umiejętności – nie mamy prawa tego oceniać, ludzie są różni. System pomocy społecznej oraz opieka zdrowotna w naszym kraju natomiast nie zapewnia zapewnia środków do godnej egzystencji dla osoby obarczonej przewlekłą chorobą oraz dla jej opiekunów. Ja po urodzeniu Szymona dostałam 153 zł miesięcznie na jego rehabilitację i coś 70 zł rodzinnego. To są moje fundusze na miesięczne utrzymanie Szymona!!! Dziękuję jednak Bogu, że jestem wykształcona, całkiem zdolna, do tego zaradna i piekielnie pracowita. I dziękuję Bogu, że są ludzie, którzy doceniają moje starania i je od lat wspierają. Dam radę. Tomek miał po prostu dużo mniej szczęścia. Bardzo dużo…Podzielił los olbrzymiej ilości dzieci, które nie mają dostępu do profesjonalnej rehabilitacji i którym zwyczajnie nikt nigdy nie podał pomocnej dłoni.

Ja Was proszę. Nie, ja Was błagam…stwórzmy tej rodzinie chociaż namiastkę komfortu. Potrzeba nową pościel, kołdry i koce, ceraty. Niezbędne są pieluchomajtki, kremy na odparzenia, czopki glicerynowe, płyny do kąpieli, środki czystości. Krzesło do kąpieli pod prysznicem, żywność. Cudownie by było podarować chłopakowi odtwarzacz cd z dużymi słuchawkami i audiobooki.

Patrzę na równiutki szkielet Szymonka i jego miękkie ciało…i patrzę na Tomasza…Wyć mi się chce. Nie mogę, po prostu nie mogę patrzeć na cierpienie tego człowieka. Czy my możemy to zrobić: wspólnie pomóc tej rodzinie bez oceniania i negowania?

Dary rzeczowe można kierować do PCK, ul. Gdańska 17, 66-620 z dopiskiem „Dla Tomka Sobisza”. Można też wesprzeć rodzinę finansowo. A mi się marzy stworzenie paczki pachnącej piernikami, makowcem…Tyle jesteśmy warci, ile jesteśmy w stanie dać z siebie innym.

***