Właśnie tworzę wariację na temat Rafaello…

Upiekłam biszkopt z sześciu jajek. Najpierw ubiłam białka i dodałam do nich 2/3 szklanki cukru (niektórzy dają całą szklankę, ale dla mnie ciasto jest wtedy zbyt słodkie). Następnie do masy delikatnie wprowadziłam, zmniejszając obroty miksera do minimum, żółtka zmieszane z płaską łyżeczką proszku do pieczenia (czytałam, że do biszkoptu można też dodać łyżeczkę octu, wtedy żółtka pienią się i biszkopt jest bardziej pulchny). Potem powoli dosypałam kubek do kawy mąk: ponad 3/4 przesianej mąki pszennej, reszta kubka dopełniłam mąką ziemniaczaną. Masę przelałam do okrągłej, standardowej tortownicy z odpinanym dnem. Ciasto piekłam niecałe 40 minut w temperaturze 175 stopni. Jeśli biszkopt wyjdzie za suchy, można go nasączyć choćby likierem kokosowym, lub herbatą z dodatkiem zapachu do ciasta.

Masa to moja wolna improwizacja. Półtorej paczki budyniu zagotowałam z połową litra mleka i lekko posłodziłam do smaku. Potem do chłodnej masy dodałam bardzo dużo, bo aż 200g wiórków kokosowych oraz pół kostki miękkiego masła i zmiksowałam. Jeszcze kilka kropelek zapachu waniliowego (bo budyń był mdły niestety) i masa była gotowa do nałożenia na przestygnięty biszkopt.

Na wierzch polałam roztopioną białą czekoladę i posypałam wiórkami. Ciasto wyszło bardzo pyszne! Szkoda tylko, że nie miałam płatków migdałowych, uzupełniły by bukiet smaku.

***