Mój Mąż rozentuzjazmował się smakiem przyrządzanych przeze mnie schabowych. Odkąd na blogu pojawiły się pierwsze wpisy, sporo się nauczyłam. Już nie robię kotletów ze schabu, lecz z łopatki, która ma odrobinę tłuszczu. Takie mięso po usmażeniu jest bardziej soczyste i miękkie. Poza tym moje kotlety są tak sklepane, że mają nie więcej niż pół centymetra wysokości. Włókna są rozbite i dzięki temu mięso jest tak smaczne.

Do takiego domowego obiadu pasują pomidory z cebulą i śmietaną (cebulę należy najpierw osolić i po kilku godzinach odsączyć z gorzkiego soku), mizeria, tarte buraczki, lub surówka z białej kapusty. Została mi niemal cała główka kapusty, z którą nie bardzo wiedziałam co zrobić. O tej porze roku warzywo nie było już soczyste i delikatne. Po starciu na tarce z grubymi oczkami moja baza surówki była dość sucha i ciężka. Hmmmm. I na to znalazła się rada.

Starłam trzy marchewki, poszatkowałam białą i jasnozieloną część dużego pora oraz skroiłam pęczek kopru. Jarzyny doprawiłam kilkoma łyżkami jogurtu naturalnego, łyżeczką oleju (rozpuszczają się w nim witaminy A,D,E i K) oraz sporą ilością chrzanu ze słoiczka. Związku z tym, że ten konkretnie chrzan nie był kwaskowaty, dodałam jeszcze sok z cytryny, do tego sól, pieprz i łyżkę cukru.

Surówka wyszła absolutnie przepyszna. Jogurt i sok z cytryny dodały soczystości, której brakowało kapuście. Chodzę i podjadam z miski. Smacznego!

***