Z ŻYCIA WZIĘTE, ZWIEDZAMY

Mikołaj. Jarmark Bożonarodzeniowy w Długołęce.

W tym roku nie Mikołaj nie zawitał do naszego domu. Wszystko dlatego, że Michał doskonale wie, że pod wielką brodą z waty kryje się twarz Taty Jacka. A Szymon? Ten natomiast słabo akceptuje…obcych. Poza tym mnogość prezentów bardzo osłabia morale starszego syna. Wszystkie prezenty łączymy w jedną paczkę dla każdego z chłopców, którą to dostaną od Gwiazdki pod choinkę.

W tym roku nie byliśmy na imprezie w hospicjum. Zajęta mnogością spraw wokół akcji charytatywnych, zapomniałam zgłosić nasz przyjazd bezpośrednio do organizatora. Dzwoniłam w dniu zabawy, ale nie było wolnych miejsc, wyraźnie powiedziano mi, że mamy nie przyjeżdżać nawet z własnym prezentem. Wcześniej hospicjum przestało wspomagać rehabilitację Szymona i już totalnie odechciało mi się wyjazdu. Zaprosiłam natomiast chłopaków na ulubionego gyrosa, Michał zahaczył o fantastyczne warsztaty robienia lizaków w Pasażu Grunwaldzkim (dziecko śledziło cały proces od lejącej się masy cukrowej, po uformowanego przez siebie zawijasa). Synowie do domu wrócili z wybranymi przez siebie upominkami.

Szymon dostał kolejkę i zrobił się purpurowy ze śmiechu, gdy robiliśmy wszelkiego rodzaju zderzenia. „Ciu-ciuch ciu-chiuch ciu-ciuch, Muuuu!!!! Bleeee…” Prezent bardzo spodobał się młodszemu synowi, a Michał wybrał sobie LEGO z wyprzedaży. Udało nam się wyszperać super, dużą koparkę za niecałe osiemdziesiąt złotych w Auchan. Potem pyskaty blondynek miał przez dłużą chwilę zajęcie i to chyba były pierwsze Mikołajki od lat, kiedy to wróciłam do domu nie umordowana tłokiem i hałasem. Zawsze w życiu trzeba szukać pozytywów, wtedy jest zdecydowanie łatwiej przetrwać nawet przykre dla nas sytuacje.

Mikołaj dopadł nas jednak w przedszkolu…

„To nie Mikołaj, to Pani Ania!” – krzyczały dzieci, a Panie Przedszkolanki i ja z trudem tłumiłyśmy śmiech. Pani Ania to taki Dobry Duch zespołu szkolno-przedszkolnego. Pomaga przy dzieciach, gra na instrumentach (w tym na ukochanym akordeonie), często też sprząta korytarze, biegnie do drzwi, żeby je szeroko otworzyć przez wózkiem inwalidzkim Szymona. Ot taki dobry, uczynny człowiek, bez którego nasza szkoła nie byłaby tak ciepła i gościnna.

Szymon dostał prezent od Świętego Mikołaja jako pierwszy i prawie skończyło się to katastrofą. Dziecko krzywiło się na widok dziwnego pana z brodą i próbowało zdemontować tę górę białych, nieprzyjemnie łaskoczących włosków. Pani Ania przyznała potem, że miała ogromną obawę, iż zostanie zdemaskowana przy dzieciach. No cóż, Szymonek tak traktuje obcych. Ciekawe, czy nie rozbeczy się na widok Babci Uli, której pewnie już nie pamięta.

Szymcio dostał zestaw klocków magnetycznych, którymi świetnie bawił się Michał. Zakupienie czegokolwiek dla porażonego dziecka, jest nie lada wyzwaniem. Dlatego też prosiłam panie odpowiedzialne za tworzenie paczki, żeby nie przejmowały się specyficznymi potrzebami Szymona i ofiarowały mu dokładnie to samo, co pozostałym chłopcom. Okazało się, że klocki te doskonale sprawdzą się podczas zabawy na podświetlanym stoliku, więc skorzysta z nich dzieciak z MPD. Przedszkolaki przygotowały Paniom pierniczki, które zawisły na zrobionym przeze mnie w nocy stelażu. W miejscu przeznaczonym na ciasteczko chłopczyka, którego siostra walczy teraz w USA z rakiem oka, powiesiłam kartkę z napisem „Michałku! Tęsknimy za Tobą”. Na leczenie Agatki nadal brakuje 400 tysięcy złotych.

http://rycerzeiksiezniczki.pl/kids/agatka/?lang=pl

W ubiegłą sobotę odbył się II Gminny Jarmark Bożonarodzeniowy. Odebrałam wyróżnienie za kartkę świąteczną, wykonaną techniką witrażu i bon na sto złotych do zrealizowania w hurtowni. Karteczkę postanowiliśmy – wraz z ciepłymi życzeniami – przekazać rodzicom Jacka. *

Dwie godziny później wzięliśmy udział w konkursie przebrań. Zgłosiło się zaledwie cztery zespoły. Wielu ludzi narzeka, że na wsi nic się nie dzieje, a mój Mąż specjalnie poprosił o wolne w grafiku na ten dzień, by pozwolić sobie na sporą dawkę świątecznych żartów. Jacek wychodzi do pracy po dziewiątej rano i wraca przed dwudziestą pierwszą, ale staramy się dbać o to, by takie uroczyste momenty spędzać wspólnie, całą rodziną. Zazwyczaj się udaje. Widok zielonych rzęs mojego Małżonka oraz jego brokatowego nochala…bezcenny. Szymek miał swój zaprzęg z reniferami, a sanie wykonałam któregoś wieczoru z wielkiego kartonu.

 

Wiele napotkanych osób i sam Gminny Mikołaj pogratulował nam inwencji twórczej oraz dystansu do siebie. Szymcio jako Święty Mikołaj był bezkonkurencyjny, ha ha  ha. On jest taki słodki i pokorny. Pod czerwonym wdziankiem miał zimowy kombinezon.

Tego dnia było niezwykłe mroźno, dlatego nie zdecydowaliśmy się zostać na wieczornej licytacji fantów, z której dochód miał wesprzeć leczenie dziewczynkę z rakiem – siatkówczakiem. Kupiliśmy jednak losy na loterii, dzięki której – niespodziewanie – stałam się posiadaczką dwóch talonów do zakładu kosmetycznego. Na jarmarku udało się zebrać ponad siedem tysięcy złotych, a dokładając do tego ponad osiemnaście tysięcy ze szkolnego kiermaszu zorganizowanego w naszej wsi, uzbierała się całkiem pokaźna kwota. Mieszkańcy żarliwie wsparli chorą dziewczynkę. Jedni przynieśli fanty na sprzedaż, inni zdecydowali się na ich zakup.  Radość wskrzesza radość, dobro mnoży dobro. Agatka wyzwoliła w ludziach ogrom wzajemnej serdeczności. Przy okazji spotkało mnie coś niezwykle miłego. Michał będzie przeszczęśliwy, bo pojedzie prawdziwym „hot wheelsem”. Ale to wątek na odrębną opowieść.

Syn zasłużył na szczególną nagrodę, którą zapamięta na całe życie. Choćby w ostatnim miesiącu dostał się do powiatowego konkursu recytatorskiego, zajął III miejsce w szkolnym konkursie na kartkę z okazji „Dnia Życzliwości”, jego praca świąteczna dostała się do ogólnopolskiego etapu konkursu na najpiękniejszą kartkę z motywem Orderu Uśmiechu (czekamy na wyniki), syn wygrał ogólnopolski konkurs „Mały geniusz” prezentując swój eksperyment z wulkanem, wygrał ogólnopolski konkurs plastyczny polegający na odwzorowaniu dowolną techniką swojej ulubionej zabawki, organizowanym przez portal Czas Dzieci. Do tego doskonale pływa kraulem na „dużym basenie” i szykowany jest do przyszłorocznych para-zawodów. Tylko Ksiądz na religii czasem błaga niebiosa o nadludzką cierpliwość, a Pani Konstancja – nauczyciel wspomagający – dziękuje Bogu za przerwę świąteczną… Ha ha ha. Syn jest dość świadomy swojego upiornego charakterku i postanowił przyznać Wychowawczyniom specjalne wyróżnienie. Któregoś poranka znalazłam takie dyplomy i parsknęłam śmiechem.

Pani Ela najwyraźniej była „grzeczna i posłuszna”. Nieźle się ubawiłyśmy komentując niespodziankę, pani „Kąstancja” również. Michaś nie zapomniał pomyśleć o swojej „ukochanej” Laurze. Szóstego grudnia wsadził do szafki dziewczynki misia, którego wygrał w konkursie Ikea. Zabawkę samodzielnie zapakował w celofan i…po chwili namysłu…dołożył ostatnią czekoladkę z kuchennej szafki. Syn ma bardzo mocno ograniczane słodycze i przekazanie swojej słodkiej racji żywnościowej, było dla niego ogromnym dowodem sympatii do córki dewelopera. Podczas szkolnej Wigilii, przełamałam się z mamą dziewczynki opłatkiem i życzyłam jej rodzinie wszystkiego najlepszego. Sympatia pomiędzy Laurą i Michałem była dla mnie cenną lekcją, którą odrobiłam przed Nowym Rokiem…

***

* większość zdjęć z jarmarku pochodzi ze strony Gminy Długołęka.

 

 

5 thoughts on “Mikołaj. Jarmark Bożonarodzeniowy w Długołęce.

  1. Wspaniała kobieto skąd Ty czerpiesz te wszystkie pomysły????piękne zdjęcia ,które mogłyby być wspaniałymi kartkami świątecznymi dla najbliższych.
    Zdrowych i spokojnych świąt życzę. 🙂

  2. jaki sylwester taki cały rok !!! super zaczeliście ten rok od wygranej imprezy. bawiliście się świetnie i teraz równie dobrze go kończycie 😉 mega rok dla wspaniałej Waszej rodziny, to życzę Wam wspaniałych Świąt,kolejnego cudnego sylwestra i moc wrażeń w kolejnym roku,aby był jeszcze bardziej obfitujący w dobroć jaka do Was wraca po bezinteresownej pomocy każdemu kto znalazł się na Waszej drodze.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *