Oglądaliśmy wczoraj film, o którym chciało się jeszcze rozmawiać na drugi dzień i polecić go znajomym. „Czystka” to amerykańska produkcja, dość mocno trzymająca w napięciu. Nie powiem, żeby to był najlepszy thriller jaki w życiu widziałam. Skłonił jednak do refleksji nad ludzką naturą.

Na Filmwebie znalazłam opis…”Niedaleka przyszłość. Nowy ustrój polityczny, zwany „The New Founding Fathers of America”, stara się kontrolować epidemię przemocy i przestępczości poprzez wprowadzenie ścisłego stanu wojennego. Najnowszym pomysłem na pokonanie agresji wśród społeczeństwa jest eksperyment zwany „czystką”, który gwarantuje obywatelom, że raz do roku przez 12 godzin morderstwo staje się całkowicie legalne”.

Nie jestem z natury złośliwa, ale od razu pomyślałam o pewnych sąsiadach. Na twarzy uśmiech oraz posyłane na prawo i lewo uprzejmości. Taka urocza rodzinka z trójką dzieci, całkiem nieszkodliwi na pozór. Wystarczyło, że poprosiliśmy, aby nie rozpalali grilla pod naszym oknem i staliśmy się osobami niepożądanymi w budynku. Nie potrafili przyjąć do wiadomości, że dziecko z tracheostomią nie może oddychać dymem i smrodem wdzierającym się do naszego domu po każdej imprezce w ogródku sąsiadów. Nie prosiliśmy o nic nadzwyczajnego, jedynie o przeniesienie paleniska na róg posesji. Interweniowała policja, bo sąsiad nie umiał się pogodzić z myślą, że nie mieszka w domku jednorodzinnym. Poziom agresji tych ludzi był dla nas szokujący.

Każdy system ma lukę. „Czystka” z założenia miała pozwolić na rozładowywanie emocji. Tymczasem w sposób niehumanitarny eliminowano ze społeczeństwa ludzi najuboższych i bezbronnych. Rozwiązanie to było wygodne dla władz, z pewnością. Ale czy po takiej nocy każdy z mieszkańców mógł nazwać się jeszcze człowiekiem? Jak można żyć ze świadomością, że odebrało się komuś życie? Przyzwolenie prawne na działanie nie oznacza, że trzeba z tego prawa korzystać. Ci ludzie byli świadomi, że mają ten wybór…

***